زندگینامه شوریده شیرازی
در تاریخ درباره زندگینامه شوریده شیرازی اینگونه بیان شده: محمد تقی فرزند عباس ، شاعر معروف در سال ۱۲۷۶ هجری قمری در دوران صفویه در شهر شیراز به دنیا آمد. سید محمد تقی شیرازی نسبش به اهلی شیرازی می رسد. در سن هفت سالگی ایشان به مریضی آبله مبتلا و نابینا شد.با این وجود کوری میرزا محمد تقی شیرازی مانع اشتغالش به درس و بحث نشد و از راه گوش، از دانشمندان و فرهیختگان روزگار خود شد. اما، کوری بیماری پرخطر افسردگی را در ژرفای روح او نشاند و از این رو، تخلص شوریده را برای خویش برگزید. و دیری نگذشت که در شاعری، شوریده شیرازی به مرتبه ای بلند رسید، چنانکه شرق شناسان نیز به دیدنش می رفتند.
در سال ۱۳۰۹ هجری قمری شوریده شیرازی به تهران آمد و ناصرالدین شاه، او را به احترام پذیرفت. شوریده شیرازی اول به لقب مجدالشعرایی و سپس نیز به فصیح الملک ملقب شد. در روزگار مظفرالدین شاه نیز از عزت و احترام برخوردار بود، تا اینکه در سال ۱۳۱۴ هجری قمری به شیراز بازگشت و از درآمد دهی که به عنوان سیورغال به او واگذار شده بود به خوبی زندگی می کرد. شوریده شیرازی در سال ۱۳۲۳ ازدواج کرد و هنگامی که اولین فرزندش حسین را به دنیا آمد و از شدت خوشحالی غزلی برایش سرود که چند بیت آن بدین ترتیب است:
همسر شوریده شیرازی، بانو عصمت الملوک فصیحی فرزند شاهزاده محب علی میرزا بود.
فرزندان شوریده شیرازی بدین ترتیب می باشند:
حسین فصیحی، فرزند ارشد خانواده و قبر وی هم در آرامگاه قوامی ها در حافظیه شیراز است.
حسن(احسان) فصیحی که شاعر، نویسنده و خطاط ماهر بود وقبر وی نیز در آرامگاه سعدی و در شمال شرق محل دفن پدر بزرگوارش است.اقدس الملوک تنها دختر خانواده که قبر وی نیز در جنوب غربی محل دفن پدر می باشد.
حیدر علی فصیحی یکی از صاحب منصبان عالی رتبه وزارت پست و تلفن بین الملل بود و قبر وی هم در بهشت زهرا است.
نصرت الله فصیحی مسلط به ادبیات فرانسه، دارای طبع شعر بود و در وزارت فرهنگ اشتغال داشت. قبر وی در بهشت زهرا است.
شوریده شیرازی در شعر به شیوه وصال و وقار نظر داشت. غیر از غزلیات و قصیده ها، گاه مطایبه های وی، نکته های ظریف اجتماعی دارد. اشعار شوریده شیرازی دارای مضامین بدیع و تازه و ترکیبات نو است. شوریده در اشعارش اصطلاحات عامیانه را با مهارت به کار برده و می توان وی را با اشخاص معروفی مانند رودکی و ابوالعلا معری مقایسه نمود.
شوریده شیرازی در ربیع الثانی سال ۱۳۴۵ هجری قمری درگذشت و ذر کنار سعدی به خاک سپرده شد.
منبع
- www.eneshat.com
