زندگینامه آندره ژید، نویسنده ی فرانسوی

آندره ژید، نویسنده ی عجیب فرانسوی!

نام کامل: پل گیوم آندره ژید

زادروز : ۲۲ نوامبر ۱۸۶۹
مرگ : ۱۹ فوریه ۱۹۵۱ میلادی (۸۱ سال)
ملیت آندره ژید: فرانسوی
علت مرگ: ذات الریه
پیشه: رمان‌نویس، مقاله‌نویس و نمایشنامه‌نویس
همسر آندره ژید: مادلین روندو

مقدمه

آندره ژید نویسنده عجیبی است. در حالی که بیشتر نویسندگان در پی به کارگیری افسون هایی هستند تا خواننده را به دنبال خود بکشند؛ ژید در مائده های زمینی از خواننده خواهش می کند که کتاب او را دور بیاندازد!. در واقع شوق به کشف لذت های زندگی، تجربه ی رهایی و مواجه شدن با حقیقت خویشتن برای آندره ژید بسیار مهم تر از خواندن آثار ادبی است.

در کتاب مائده های زمینی، آندره ژید خطر افتادن در قید و بند کتاب خود را هم به خواننده کتاب خود هشدار می‌دهد و در آخر، از او می‌خواهد که:
” کتاب مرا به دور بینداز، مگذار متقاعدت کند! گمان مبر که حقیقت تو را کس دیگری می‌تواند برایت پیدا کند … به خود بگو که این کتاب هم چیزی نیست، مگر یکی از هزاران شیوه رویارویی با زندگی. تو راه خویش را بجوی! ”

آندره ژید در بیست و دو سالگی فعالیت ادبی را آغاز کرد

بیوگرافی آندره ژید

آندره ژید،‏ (۱۸۶۹ – ۱۹۵۱) نویسندهٔ فرانسوی و برنده جایزه ادبی نوبل در سال ۱۹۴۷ بود. پدرش حقوقدانی پروتستان و مادرش از بورژواهای کاتولیک نورماندی بود. آندره ژید در محیط خشک و سرشار از تعصب مذهبی پرورش یافت.

پس از درگذشت پدرش، هنگامی که آندره ژید یازده ساله بود، در محیطی زنانه بزرگ شد. سخت گیری های مادرش او را به  ستوه آورده بود. در نوجوانی عاشق دختر خاله اش شد و این عشق منجر به ازدواجی شد که علی رغم تمایلات دیگرگونه ی ژید تا زمان مرگ همسرش دوام آورد.

از آنجا که آندره ژید برای زندگی احتیاج به کار کردن نداشت. خیلی زود در بیست و دو سالگی فعالیت ادبی خود را آغاز کرد. در ابتدای فعالیت های ادبی اش آندره ژید تحت تأثیر سمبولیست ها بود اما پس از مدتی سمبولیسم را رها کرد و زندگی درونی انسان برایش اهمیت پیدا کرد و کوشید پرده از پیچیدگی ها روح انسانی بر دارد.

آندره ژید برنده جایزه ادبی نوبل در سال ۱۹۴۷ بود

مائده های زمینی، محبوب ترین اثر آندره ژید

آندره ژید در بیست و چهار سالگی در حالی که به شدت بیمار بود به تونس سفر کرد و پس از دو سال که از افریقا برگشت تحول روحی بزرگی در او پدید آمده بود. آندره ژید پس از این دوره بود که «مائده های زمینی» را نوشت. این کتاب که شاید محبوب ترین و پر خواننده ترین اثر آندره ژید در ایران و خارج از ایران باشد: رساله ای است در ستایش لذت جویی.

در مائده های زمینی راوی «منالک» از مخاطبانش می خواهد که از مواهب زمینی بهره ببرند. این اثر آندره ژید تلاشی است برای رسیدن تعادل در جسم و روح. ژید در مقدمه ای که در سال ۱۹۲۷ بر این کتاب می نویسد آن را چنین توصیف می کند: «برخی نمی توانند یا نمی خواهند در این کتاب چیزی جز ستایش امیال یا غرایز ببینند. به گمان من چنین نظری تا حدی ناشی از کوته بینی است. من خود هرگاه این کتاب را می گشایم، بیش از هر چیز در آن ستایشی از وارستگی می بینم. این است آنچه با ترک دیگر مطالب کتاب نگاه داشته ام و دقیقاً به همین است که هنوز وفادار مانده ام.»

فعالیت ادبی آندره ژید

آندره ژید در بیست و دو سالگی فعالیت ادبی را آغاز کرد. ژید استاد نثر فصیح است و از این جهت از نفوذ عظیمی برخوردار بوده و به قول آندره مالرو، نویسنده ی مهم نسلی گشته که میان ۱۹۲۰ تا ۱۹۳۵ زندگی معنوی و احساسی خاص داشته اند.

دوستی آندره ژید با «استفان مالارمه» باعث روی آوردن به مکتب «نمادگرایی» و پدید آوردن آثاری مثل «یادداشت‌های روزانه آندره والتر»، «شعرهای آندره والتر»، «رسالهٔ نرگس» و «سفر اورین» شد. اما ژید پس از مدتی از این مکتب روی گرداند و به تجزیه و تحلیل و تامل در پیچیدگی‌های زندگی درونی انسان پرداخت.

یکی از آثار آندره ژید کتاب محبوب و پرمخاطب مائده های زمینی است

سفر آندره ژید به آفریقا باعث تغییرات بسیاری در وی شد. آثاری هم چون «مائده‌های زمینی»، «ضد اخلاق»، «در تنگ» و «دخمه‌های واتیکان» متأثر از این تغییرات است. مائده‌های زمینی کتابی است در ستایش شادی، شوق به زندگی و غنیمت شمردن لحظات. آندره ژید در این کتاب خداوند را در همه موجودات هستی متجلی می‌بیند و آزدانه و برخلاف قید و بندهای مذهب، عشق به هستی را مترادف عشق به خداوند می‌داند. او کتابش را «ستایشی از وارستگی» می‌نامد.

با آغاز جنگ جهانی اول آندره ژید مدتی خاموشی گزید و سپس کتاب‌های «اگر دانه نمیرد»، «کوریدون» و «سکه سازان» را نوشت. ژید در اگر دانه نمیرد واقعیات زندگی خود را بی پرده بیان می‌کند در کوریدون به شرح گرایش‌های همجنس خواهانهٔ خویش می‌پردازد و با نوشتن رمان سکه‌سازان شیوهٔ تازه‌ای در رمان فرانسوی بنیاد می‌کند. آندره ژید کتاب‌های «سفر به کنگو» و «بازگشت از چاد» را بر ضد استعمار نوشت. او عضو حزب کمونیست شد؛ اما با برآورده نشدن انتظارات و تمایلات عدالت خواهانه‌اش با نوشتن کتاب بازگشت از شوروی از این حزب کناره گرفت.
آندره ژید در سال ۱۹۴۷ برندهٔ جایزهٔ ادبی نوبل شد و در ۱۹۵۱ درگذشت.

گزیده آثار آندره ژید به فارسی

– سکه سازان، ترجمه ی حسن هنرمندی
– در تنگ، ترجمه ی رضا سید حسینی  و عبدالله توکل
– اگر دانه نمیرد، ترجمه ی همایون نوراحمر
– مائده های زمینی و مائده های تازه، ترجمه ی مهستی بحرینی
– دخمه های واتیکان، ترجمه ی سیروس ذکاء