مرگ امام محمد غزالی طوسی
رحلت «امام محمد غزالی طوسی» فیلسوف و دانشمند شهیر مسلمان
در طوس (۵۰۵ ق)
ابوحامد محمد غزالی در سال ۴۵۰ قمری در روستای «طایران» طوس دیده به جهان گشود. وی پس از تحصیل مقدمات، برای تکمیل تحصیلات و بهره وری از محضر استادان دیگر رهسپار جرجان (گرگان) شد. در بیست و سه سالگی از طوس به نیشاپور عزیمت و از محضر استادش امام الحرمین جوینی کسب فیض نمود. در سی و چهار سالگی چنان اوج گرفت که بر کرسی تدریس نظامیه بغداد، بزرگ ترین دانشگاه دورانش تکیه زد. در مدرسه نظامیه بغداد، سیصد تن از افاضل وقت از درس او استفاده می کردند. و در اندک زمانی، علاوه بر آن مقام علمی بزرگ، در امور سیاسی نیز، نفوذ فوق العاده ای کسب نمود. غزالی پس از آگاهی از آرای فرقه های گوناگون دوران خود طریقه صوفی را برگزید.
به تمام علایق دنیوی پشت پا زد و رهسپار دیار عشق و حقیقت و انزوار شد. امام محمد غزالی در سال ۴۸۸ قمری به سبب بحران روحی و فکری شدید، تدریس را رها کرد و بغداد را به قصد حج ترک نمود. از آن پس عزلت را بر آن همه عزت ظاهری ترجیح داد و قدم به دایره زهد و انقطاع از دنیا و تصوف گذاشت. وی پس از بازگشت از حج در بیت المقدس مسکن گزید و در همین ایام کتاب «احیاء العلوم الدین» را به رشته تحریر درآورد. از کتاب های دیگر ایشان می توان کیمیای سعادت، نصیحه الملوک، معیارالعلم و یاقوت التأویل فی تفسیرالتنزیل در ۴۰ جلد را نام برد. تعداد تألیفات غزالی بیش از ۶۰ عنوان می باشد. سرانجام این عارف و حکیم بزرگ در ۵۵ سالگی در زادگاهش وفات یافت و در همان جا مدفون گشت.
