جبران خلیل جبران
“جبران خلیل جبران”، شاعر ، نویسنده و نقاش مشهور لبنانی، سال ۱۸۸۳ در شهر بشری لبنان متولد شد و سال ۱۹۳۱ در نیویورک درگذشت. او در زمینه شعر , داستان و مقالههای فلسفی و عرفانی آثار گوناگونی به دو زبان عربی و انگلیسی به رشته تحریر درآورده که همه این آثار به این دو زبان و بعضی از آنها به زبانهای دیگر ترجمه و منتشر شده است. او اصولا کوتاهنویس و کلمهپرداز است، در نوشتههای او زیر هجوم معانی و مفاهیم، دست و پای قالبها میشکند و مرز میان شعر، قصه و مقاله در هم میریزد. “جبران” در قالب داستان شعر میگوید و با زبان شعر داستان مینویسد. او نویسنده مفاهیم است. از این رو آثارش در عبور از صافی سختگیر ترجمه نسبت به آثار دیگران لطمه کمتری میخورد .
جبران خلیل جبران در سال ۱۸۸۳ مدر خانوادهاى مسیحى و ساکن روستاىبشرى واقع در شمال لبنان متولد شد.پدر وى چوپانى خشن و دائم الخمر بودولى مادرى مهربان، دلسوز و فداکارداشت. وى دوران کودکى را با گشت وگذار در دامن طبیعت و مشاهده مناظرزیباى شمال سپرى نمود. از همان کودکى،گوشهگیر بود و اوقات زیادى به فکر فرومىرفت. او در کنار درس به نقاشىعلاقهاى وافر داشت. تا دوازده سالگىکنار برادر و دو خواهرش بسان روستاییاندیگر زندگى را در فقر گذراند. در سال۱۸۹۵م افزایش فشارهاى اقتصادى، مادررا مصمم کرد تا به همراه کودکان جلاىوطن کند و پدر که در زندان به سر مىبرد،در وطن باقى ماند. هجرت بدون همراهىپدر و تحمیل مشقات زندگى بر مادر او رانسبتبه “زن” خوشبین ساخته و “مرد” رادر نظر او در هالهاى از بدبینى قرار داد کههیچگاه این بدبینى از بین نرفت.
جبران خلیل جبران در سال ۱۸۸۳ مدر خانوادهاى مسیحى و ساکن روستاىبشرى واقع در شمال لبنان متولد شد.پدر وى چوپانى خشن و دائم الخمر بودولى مادرى مهربان، دلسوز و فداکارداشت. وى دوران کودکى را با گشت وگذار در دامن طبیعت و مشاهده مناظرزیباى شمال سپرى نمود. از همان کودکى،گوشهگیر بود و اوقات زیادى به فکر فرومىرفت. او در کنار درس به نقاشىعلاقهاى وافر داشت. تا دوازده سالگىکنار برادر و دو خواهرش بسان روستاییاندیگر زندگى را در فقر گذراند. در سال۱۸۹۵م افزایش فشارهاى اقتصادى، مادررا مصمم کرد تا به همراه کودکان جلاىوطن کند و پدر که در زندان به سر مىبرد،در وطن باقى ماند. هجرت بدون همراهىپدر و تحمیل مشقات زندگى بر مادر او رانسبتبه “زن” خوشبین ساخته و “مرد” رادر نظر او در هالهاى از بدبینى قرار داد کههیچگاه این بدبینى از بین نرفت.
ای کاش
ای کاش من و ایام هر دو به خواب بودیم
و هیچ شعاعی
و هیچ راهی
ما را رهنمون نمی کرد
جبران خلیل جبران