زندگینامه آندره آغاسی

در همان سال بود که آندره در حالی که تنها ۵ ساله بود با بزرگانی همچون جیمی کانرز و روسکو تانر به تمرین می پرداخت و نکته ی جالب دیگه اینکه در ۵ سالگی وی روزی ۳۰۰۰ تا ۵۰۰۰ بار به توپ ضربه میزد.

مایک در یک کاسینو کار می کرد که american ***k tycoon ***koian نام داشت و بعد ها وی با کرک که صاحب آن کاسینو بود دوست صمیمی شد و همانجا بود که نام وسط آندره رو “کرک” نهاد !
پدر آندره بر وی تسلطی اعجاب انگیز داشت تا حدی که وقتی آندره کودکی ۷ ساله بیش نبود مایک یک چکش با خود می برد و هر امتیازی که آندره از دست میداد به پشت نیمکت او میکوبید! و از همانجا بود که آندره از ترسش با تمام تلاشش می کوشید تا امتیازات را بلا استثنا جمع آوری کند!

سالهای بعد وقتی آندره ۱۳ ساله بود به کمپ نیک بولیتیری می رفت ولی جالب است بدانید بدلیل اینکه پدرش وضع مالی چندان جالبی نداشت وی نتوانست بیش از ۸ هفته به آنجا برود! اما وقتی در آخرین جلسه ی تمرینی با خود نیک بولیتیری آندره وی را شکست داد نیک پدر وی را فراخواند و مبلغی که داده بود رو به او بازگرداند و به مایک گفت آندره بصورت مجانی برای مدت ۲ سال اینجا تمرین خواهد کرد!

بعد از گذشت یکسال آندره پسری سرکش و ولگرد شده بود تا حدی که در سن ۱۴ سالگی با نوشیدنی های الکلی و بلند کردن موهاش بمانند خواننده های راک نظر همه رو به خود جلب کرد. و اما بعداز گذر مدت کوتاهی نیک بولیتیری که از دست وی بشدت بسطوح آمده بود از وی خواست کمپ را ترک کند.

وی که بی اهمیتی آندره در قبال اخراج شدن از کمپ رو دید از او خواست تا با مشاورین کمپ به گفتمان بنشیند… وقتی مشاورین از او پرسیدند که دلیل این افسردگی و بی خیالیش چیست آندره در پاسخ گفت:”من میخواهم بصورت حرفه ای تنیس رو ادامه دهم!”
دیری نگذشت که آندره در سن ۱۶ سالگی اولین بازی رسمی خود در تنیس ای تی پی رو انجام داد و پس از بردن مرحله ی اول در دور دوم با نتایج مشابه ۱-۶ مغلوب متس ویلاندر تنیسور بزرگ سوئدی شد. اما همچنان با نتایج خوبی که بدست میاورد آن سال را در مسان ۱۰۰ نفر اول جهان و با رده ی ۹۱ به پایان برد.

مدال طلای المپیک، ۶۹ قهرمانی در رقابت‌های انفرادی، سه جام «دیویس» برای آمریکا و 30 میلیون دلار جایزه‌ نقدی، افتخارهای آغاسی است. او در 1100 دیدار انفرادی ATP 800 پیروز شده است.
آغاسی رکوردهایی افسانه‌ای در اختیار دارد. سالها قهرمان نمره یک جهان بود، هشت بار مسابقات جایزه بزرگ را فتح کرد، در زمره تنها پنج بازیکن دنیاست که در هر چهار مسابقه جایزه بزرگ (1) قهرمان شده و هم کاپ دیویس را برده و هم مدال طلای المپیک را کسب کرده‌است. به علاوه او تنها تنیس‌بازی است که در سه دهه در فهرست ده بازیکن برتر جهان قرار گرفته‌است

خود مایک در کتاب “داستان آغاسی” که شرح حال پسرش آندره است از تجربه زندگی در ایران گفته‌است. آندره هم، هر چند در دوران جوانی همواره پاسخی شتاب‌زده داشت به خبرنگاران و اعلام کرده بود امریکایی است، در مصاحبه‌ای در فوریه 2005 اظهار داشت آرزوی دیدن ایران دارد، سرزمینی که همواره جایگاهی خاص در قلب او داشته‌استتنها در دومین سالی که بصورت حرفه ای بازی می کرد ۶ مقام قهرمانی بدست آورد و در ماه دسامبر ۱۹۸۸ او مبلغ ۲ میلیون دلار را از راه تنیس جمع آوری کرده بود.سال را با رتبه ی سوم در رنکینگ ای تی پی خاتمه داد و این در حالی بود که متس ویلاندر و ایوان لندل اسطوره های تاریخ تنیس بترتیب نفرات اول و دوم رنکینگ بودند!
بعنوان یک بازیکن جوان آندره چهره ای نسبتا منفور میان طرفداران تنیس پیدا کرد.دلیلش بلند کردن موهاش به تقلید از خواننده های راک و همچنین گوشواره ای که به گوشش داشت بود.در حالی که آن زمانها تنیسورها برای پوشیدن لباسشان با رنگهای مختلف محدود شده بودند و رنگهایی مانند سفید و مشکی تنها رنگهای مجاز برای به تن کردن لباس هایشان بود آندره همان زمان با پوشیدن لباسهای رنگ وارنگ تمام قوانین تنیس را زیر پا گذاشت!
همان زمان بود که با کمپانی canon برای اسپانسرینگ قراردادی امضا کرد که خط تولیدیشان به “image is everything” معروف شد.
وی بدلیل اینکه تورنمنت ویمبلدون حساسیت خاصی بر روی رنگ لباس بازیکنان داشت و آنها مجاز به پوشیدن تنها رنگ سنتی سفید بودند آغاسی تصمیم گرفت در این تورنمنت بین سالهای ۱۹۸۸ تا ۱۹۹۰ شرکت نکند.در همان سال ۱۹۸۸ به عنوان یک نوجوان ۱۷ ساله به دور نیمه نهایی مسابقات گرند اسلم فرانسه و آمریکا رسید.در سال ۱۹۹۰ برای اولین بار به فینال مسابقات گرند اسلم فرانسه رسید و همان سال نیز به فینال بازیهای آمریکا دست یافت!
در همان سال ۱۹۹۰ آندره به تیم دیویس کاپ آمریکا کمک شایانی کرد تا برای اولین بار طی ۸ سال قهرمان مسابقات شوند.

در سال ۱۹۹۱ وی برای دومین سال پی در پی به فینال مسابقات فرانسه رسید که باز هم به حریف باخت اما این بار به هم اتاقی خود در کمپ نیک بولیتیری یعنی جیم کوریر!بعد در همان سال ۱۹۹۱ برای اولین بار در ۴ سال در مسابقات گرند اسلم ویمبلدون شرکت کرد ولی اینبار برای اولین بار با لباسی کانلا سفید!همان مسابقات بود که برای اولین بار به ۴/۱ نهایی ویمبلدون رسید و این سر آغاز موفقیتهای آندره بود… بطوری که در حالی که همه ی هواداران تنیس فکر می کردند او اولین گرنداسلمش رو در فرانسه یا آمریکا می برد وی سال بعد یعنی ۱۹۹۲ برای اولین بار قهرمان یک گرند اسلم شد و در فینال بازیکن برتر تاریخ تنیس کرواسی یعنی گوران ایوانیسوویچ رو مغلوب کرد…

همان سال ۱۹۹۲ بود که آغاسی از طرف شبکه ی BBC بعنوان بازیکن برتر سال انتخاب شد.همان سالی که مجددا به آمریکا کمک کرد تا برای دومین بار دیویس کاپ رو به ویترین افتخاراتشان اضافه کنند.

آغاسی تنها یک مقام قهرمانی دوبل دارد که آنهم در سال ۱۹۹۳ در مسابقات مسترز سینسیناتی بدست آمد.اوایل و اواخر سال ۱۹۹۳ برای آغاسی خوش یومن نبود تا حدی که وی تمام سال را با مصدومیت دست و پنجه نرم کرد و همان سال بود که مجبور شد روی دستش عمل جراحی کند.

در سال ۱۹۹۴ بعد از باختهایی در همان هفته ی اول گرند اسلم های فرانسه و ویمبلدون آغاسی مسابقات آمریکا رو برد تا اولین بازیکن تاریخی شود که بدون داشتن شانس قهرمانی و باصطلاح سیدینگ این تورنمنت رو با قهرمانی تمام می کند!
در سال ۱۹۹۵ و بعد از اتمام قراردادش با دوربین کانون وی سر خود را تراشید و با ظاهری جدید و تازه وارد میادین شد.همان سال وی برای اولین بار مسابقات اوپن استرالیا را بازی کرد و در همان اولین حضور قهرمان مسابقات شد!در اسن سال آغاسی ۷ مقام قهرمانی بدست آورد و ۳ تا از ۵ بازی خود با پیت سمپراس رقیب دیرینه را با پیروزی پشت سر گذاشت! در ماه آوریل همان سال آغاسی برای اولین بار به رتبه ی اول رنکینگ جهان دست یافت و بمدت ۳۰ هفته ی مدام این رده رو حفظ کرد.در همان سال نیز آندره به رکوردی بی نظیر در کارنامه ی بازیگریش دست یافت با ۷۲ برد و ۱۰ شکست !

همچنین سال ۱۹۹۵ مجددا سالی بود که آغاسی با پیروزی های کلیدی خود سبب شد این تین برای سومین سال عنوان قهرمانی را پیش خود نگه دارد.
سال ۱۹۹۶ بدترین سال آندره بود تا آنجا که وی حتی به یک فینال از گرند ایلمها نرسید…اما بهترین آرزوی آندره همان سال رنگ واقعیت به خود گرفت در جایی که وی مدال طلای مسابقات المپیک آتلانتا رو بدست آورد!

سال ۱۹۹۸ همان بازیکن سر کش آمریکایی که با هوادارانش هم حتی درگیری ایجاد میکرد تصمیم گرفت خودش را عوض کرده و برای اولین بار بعد از بردهایش و حتی باختهایش هم از مردم تشکر کرده و آن حرکات معروفش را از همان سال آغاز کرد.سال ۹۸ بود که آغاسی از رده ۱۴۱ جهان به ششم رسید و در آن سال وی ۵ مقام قهرمانی کسب کرد!