ولادت

میرزا محمد نثار شیرازی، مشهور به نثار، از اهل قلمان سده چهارده هجری بعد از میلاد است.او مالک دیوان نثار شیرازی است و کتاب او بسیار مشهور است . نام پدرش علی‎بابا بود.  «میرزا محمد نثار شیرازی»، در حدود سال ۱۳۶۲ متولد شده؛ چنان‎که معلم حبیب‎آبادی، در در ذکر رویدادهای سال ۱۳۶۲ آورده است: «ملا علی‎بابا، از اهل علم و در محله لب آب شیراز ساکن بوده؛ فرزندش میرزا محمد… در این سال در شیراز متولد شده و در شاعری نثار تخلص داشته است».

تحصیل و جایگاه ادبی

سفرها

نثار شیرازی افزون به سفرهای فراوان در داخل کشور، در دوران زندگانی خویش، دو سفر به هندوستان نموده و هر بار چند سالی ساکن هند بوده است. در سفر نخستین، به قول دیوان بیگی «بختش مساعدت کرده» و بنا به گفته شیخ مفید داور «در آنجا در نزد کلب‎علی‎خان نواب رامپور ندیم و مصاحب شده» است.

چنان‎که از شعرهای وی برمی‎آید، کلب‎علی‎خان، نهایت مهر و محبت را به او داشته و شاعر در شعرهای خود، همه جا به نیکی و احترام از او یاد کرده است و چندین قصیده و قطعه در توصیف این ممدوح سروده که در جای‎جای دیوان او آمده است؛ مانند قصیده‎ای با عنوان «مدح حاجی کلب‎علی‎خان» با مطلع:

در سی‎وهشت بیت و قصیده‎ای دیگر با نام «مدح والی رامپور، حاجی کلب‎علی‎خان» با مطلع:

باز در سی‎وهشت بیت و نیز قصاید و قطعات دیگر که نام آنها در فهرست قصاید و قطعات آمده است

نثار پس از چندی از سوی این ممدوح، با عنوان سفارت با تحفه و هدایایی راهی ایران شده و به حضور پادشاه وقت، ناصرالدین شاه بار یافته و از سوی وی، مورد تکریم و احترام قرار گرفته است، لکن همواره از سوی بدخواهان، مورد حسد و بغض قرار گرفته و در کارهای وی، موانعی ایجاد کرده‎اند که در این زمینه، شاعر شعرهای بسیاری سروده و برخی از آنان را با اسم و رسم، معرفی و هجو نموده است

سفر دوم وی، ظاهرا هنگامی بوده که چون وارد هند می‎شود، مصادف با درگذشت ممدوح بوده و ازاین‎رو، مرثیه‎های جان‎سوزی برای وی سروده است. در بازگشت از این سفر، مدتی به کارهای دیوان و دولتی در برخی از شهرهای فارس سرگرم بود، لیکن ظاهرا در اواخر حال، سروسامان درستی در زندگی نداشته است

تاآنجاکه از شعر‎های نثار بر‎می‎آید، وی دارای دو فرزند بوده است. فرزند پسرش صدرا در طفولیت درگذشته است و نوادگان وی از فرزند دیگرش منصور که در سال ۱۳۰۳ تولد یافته، هنوز در شیراز با نام «نثاری» ساکنند.

وفات