زندگینامه ویکتور فرانسیس هس
زندگی شخصی
در خلال سال‌های ۱۹۱۰ تا ۱۹۲۰ در یک موسسه تحقیقاتی در خصوص رادیوم به عنوان دستیار استفن میر، فیزیکدان اتریشی مشغول به کار شد. دکتر هس سال ۱۹۲۱ به آمریکا رفت و در یک موسسه تحقیقاتی به کارش در خصوص رادیوم در نیوجرسی ادامه داد. سال ۱۹۲۳ هس به کشورش بازگشت تا در دانشگاه گراتس مشغول به کار شود. وی سال ۱۹۲۵ به عنوان استاد دانشگاه انتخاب شد و در این پست تا سال ۱۹۳۱ باقی ماند تا با پیشنهاد دانشگاه اینسبروک به عنوان استاد و رئیس مرکز تحقیقات پرتوشناسی این دانشگاه را ترک کرد و کار جدید را پذیرفت.
سال ۱۹۳۸ بخاطر یهودی بودن همسرش بعد از ضمیمه شدن خاک اتریش به خاک آلمان با همسرش به آمریکا مهاجرت کرد و در آنجا به عنوان استاد فیزیک دانشگاه فوردهام مشغول به کار شد. سال ۱۹۴۶ وی مطالبی را با موضوع “ایمان من” منتشر کرد و در آن به بیان ارتباط علم و دین پرداخت و دلایل اعتقادش به خدا را توضیح داد. سال ۱۹۵۸ دکتر هس خود را بازنشست کرد و بیشتر به مطالعه شخصی می‌پرداخت.
مهمترین دستاورد دکتر هس به سال‌های ۱۹۱۱ تا ۱۹۱۳ بر می‌گردد، بخاطر تحقیقاتش سال ۱۹۳۶ جایزه نوبل فیزیک را دریافت کرد. در آن دوران، میزان تابش یون‌های باردار به جو زمین بصورت یک معما برای فیزیکدانان باقی مانده بود. آن زمان، فرض بر آن بود که هرچه منبع تابش از زمین فاصله بیشتری بگیرد از میزان تابشی که در زمین دریافت می‌شود کاسته می‌شود. الکتروسکوپ‌هایی که در آن زمان استفاده می‌شدند، قادر نبودند، میزان این پرتوها را بدرستی تشخیص دهند.
آزمایش‌ها
سپس دکتر هس برای کشف این راز نخست الکتروسکوپ‌های ساخته شده را بهبود بخشید و در نقاط مختلف زمین به اندازه گیری میزان پرتوهای دریافتی پرداخت. در خلال این آزمایش‌ها تصمیم گرفت با یک بالون تا ارتفاع ۵٫۳ کیلومتری بالا رود و از آنجا میزان پرتوهایی دریافتی را اندازه گیری کند. انجام اینکار با بالن در روز و شب خطرات بسیاری به همراه داشت که وی با شجاعت تمام آن‌را انجام داد.
نتایج دقیق دکتر هس بعد از مدتی منتشر شد و نشان داد که میزان پرتوها تا یک کیلومتر اول کاهش چشمگیری پیدا نمی‌کند، اما از یک تا پنج کیلومتری سطح دریا میزان پرتوها به صورت قابل ملاحظه‌ای افزایش می‌یابند. همچنین وی این نتیجه‌گیری مهم را ارائه کرد که پرتوها از بیرون جو زمین تابیده می‌شوند و منشا آن‌ها خارج از جو زمین است.
سال ۱۹۲۵ یک دانشمند دیگر به نام رابرت اندرو میلیکان این نظریه دکتر هس را اثبات کرد و نام پرتوهای کیهانی را برای این پرتوها انتخاب کرد. دستاوردهای علمی دکتر هس در خصوص پرتوها مسیر جدیدی در علم را روشن کرد که دانشمندان در ادامه این مسیر توانستند برپایه دستاوردهای وی فیزیک ذرات و فیزیک هسته‌ای را گسترش دهند. دکتر هس سال ۱۹۳۶ بخاطر دستاوردهای علمی‌اش در زمینه پرتوهای کیهانی و فیزیک ذرات به همراه دکتر کارل دیوید اندرسون موفق به دریافت جایزه نوبل فیزیک شد.
سرانجام دکتر ویکتور فرانسیس هس در تاریخ ۱۷ دسامبر سال ۱۹۶۴ و در سن ۸۱ سالگی دیده از جهان فروبست.
تاریخ تولد:
۲۴ ژوئن ۱۸۸۳، پگو، اتریش، اتریش
تاریخ مرگ: ۱۷ دسامبر ۱۹۶۴، مانت ورنون، ایالت نیویورک، آمریکا
معروف به: rays cosmic of Discovery
کتاب‌ها: The Electrical Conductivity of the Atmosphere and Its Causes، Cosmic Radiation and Its Biological Effects
آموزش: دانشگاه گراتس، دانشگاه وین
جوایز: Lieben Prize، جایزهٔ نوبل فیزیک، Austrian Decoration for Science and Art
