نیومن با نام کامل پل لئوناردو نیومن در تاریخ ۲۶ ژانویه در ۱۹۱۵ کلیولند اوهایو متولد گردید. خانواده اش مرفه بودند و پدرش تاجری موفق در زمینه فروش لوازم ورزشی بود. در دوران کودکی کمتر کسی از اعضا خانواده گمان می کرد که که پل در آینده به بزرگترین بازیگر سینما در عصر خود مبدل شود. مادرش معتقد بود که پل چهره مناسی و فیزیک دوست داشتنی ای دارد و ممکن است بتواند به عنوان مدل در آینده کاری پیدا کند. اما پدرش معتقد بود که پل می بایست تجارت خانوادگی را ادامه دهد.

او در هفت سالگی برای اولینبار در اجرای تئاتر «رابین هود» در مدرسه بهروی صحنه رفت. نیومن در جنگ جهانی دوم در نیروی دریایی آمریكا خدمت كرد، اما بهعلت ابتلا به كوررنگی از خدمت سربازی معاف شد.

تا سال ۱۹۵۰ اتفاقات زیادی در زندگی پل نیومن رخ داده بود. از جمله اینکه وی را به خاطر رفتار نامناسب از دانشگاه اخراج کردند. سپس به مدت سه سال به خدمت نیروی دریایی درآمد و در جنگ جهانی دوم به عنوان اپراتور مشغول به کار شد. سپس از دانشگاه کنیون اهایو فارغ التحصیل شد و با همسر اولش جکی ازدواج کرد و صاحب فرزندی به نام اسکات شد.
سال ۱۹۵۰ از جهتی دیگر نیز سالی سرنوشت ساز برای پل جوان بود. در این سال او پدرش را از دست داد. سالها بعد پس از موفقیتهای چشمگیر تنها تاسف خود را عدم حضور پدرش برای دیدن این موفقیتها بیان کرد. موفقیتهایی که هرکدام از آنها کافی بود که پدری به فرزندش ببالد.
او جکی را نیز با خود به شیکر آورد و مدت کوتاهی هم فروشگاه به ارث رسیده از پد ر را اداره کرد. اما بعد ازمدتی به این نتیجه رسید که فروش لوازم ورزشی شغلی نیست که او به دنبال ان بوده است.
نیومن به همراه زن و فرزندش به نیوهیون رفت و در آنجا در کلاسهای تئاتر دانشگاه ییل شرکت کرد. مدتی بعد در حین بازی در تئاتر دانشگاه، دو نفر از واسطه ها که مسئول انتخاب بازیگر بودند بازی پل را پسندیده و از او دعوت کردند که با آنها به نیویورک برود و بازیگری را به صورت حرفه ای دنبال کند.

نیومن برای اولینبار در سال ۱۹۵۳ در نمایشی به نام «پیک نیک» به روی صحنه تئاتر رفت و بعد از این نمایش بود که با کمپانی برادران وارنر قراردادی امضا کرد و اولینبار با فیلم «جام نقرهای» در سال 1954 وارد دنیای هنر هفتم شد.
وی در اواخر عمر هم، هنوز از بازی در این فیلم شرمسار بود و گهگاه آن را مسخره می کرد. پس از پخش فیلم، طی نامه ای به خاطر بازی نه چندان جالبش از همه بینندگان عذرخواهی کرد.

پس از این فیلم، او دوباره به روی صحنه برگشت و در ” ساعات نا امیدی ” به ایفای نقش پرداخت.
در سال ۱۹۵۶ بالاخره شانس به نیومن روی آورد و او توانست توانایی هایش را در ” کسی آن بالا مرا دوست دارد ” به نمایش بگذارد و نظر منتقدین را به خود جلب کند.
در دهه ۵۰ «مارلون براندو» سرشناسترین چهره سینمای آمریکا و جهان بود، اما اصول حرفهای كه وی به آن اعتقاد داشت، موجب شد او در هر فیلمی بازی نکند. بههمین جهت تهیهکنندگان بهدنبال چهرههایی شبیه او بودند تا بتوانند جایگزین او كنند.
پل نیومن از معدود بازیگرانی بود كه دوره گذار هالیوود از دهه ۵۰ به دهههای ۶۰ و ۷۰ را با موفقیت گذراند. «تابستان گرم طولانی»، «تیرانداز چپدست»، «پسرها دور پرچم جمع شوید»، «فیلادلفیاییهای جوان»، «بیلیاردباز»، «نغمههای پاریسی»، «پرنده شیرین جوانی»، «هاد»، «نوع تازهای از عشق»، «هارپر»، «لوک خوشدست»، «بوچ کسیدی و ساندنس کید»، «پیروزی»، «گاهی پنداری بزرگ»، «پول توجیبی»، «نیش» و «آسمانخراش جهنمی» از معروفترین فیلمهای این دوره زمانی بودند كه پل نیومن در آنها نقشآفرینی داشت.
نیومن علاوه بر بازیگری، در عرصه فیلمسازی نیز فعال بود و چهار اثر بلند سینمایی از جمله «راچل راچل»(1968)، «تاثیر اشعه گاما بر گلهای همیشه بهاری مردی در ماه» (1972)، «باغوحش شیشهای» و «بازی موش و گربه» را ساخت.
در طول دهه ۶۰ نیومن اوج و فرود های متعددی داشت. در کنار فیلمهای مشهوری چون ” نیش ” ۱۹۷۳ و “آسمانخراش جهنمی ” ۱۹۷۴ در فیلمهای کمتر شناخته شده ای نظیر ” زندگی قاضی روی بین ” ۱۹۷۲ نیز بازی کرد. ۵ سال بعد نیومن در فیلم کلاسیک ستایش شده ” اسلپ شات ” نیز حضور یافت.
بعد از مرگ تنها پسرش اسکات، در سال ۱۹۷۸ زندگی شخصی و حساسیت او در انتخاب فیلم هایش به کلی دستخوش تغییر شد. به عقیده اکثر منتقدین بازیگری او در دهه ۸۰ و پس از آن به اوج خود رسید. او در خود به آرامشی عجیب رسیده بود و این آرامش در فیلم ” حکم ” ۱۹۸۲ به خوبی مشاهده می شود. او با این فیلم برای ششمین بار نامزد جایزه بهترین بازیگر مرد اسکار شد. و در سال ۱۹۸۷ بالاخره اولین جایزه اسکارش را به خاطر بازی در فیلم ” رنگ پول ” ۱۹۸۶ دریافت کرد. اما به دلیل عدم حضور نیومن در مراسم اسکار، رابرت وایزر دوست او و کارگردان فیلم ” کسی آن بالا مرا دوست دارد ” برای دریافت جایزه از طرف نیومن به روی صحنه رفت.
سینما تنها دغدغه نیومن نبود. او راننده ماشنهای مسابقه هم بود و شرکت مشترک نیومن- هاس را در سال ۱۹۸۲ تاسیس کرد. و بعدها به تنهایی یک شرکت محصولات غذایی نیز راه اندازی کرد که همه عوایدش صرف امور خیریه می شد. وی موسسه دیگری نیز برای حمایت از کودکان بی سرطانی تاسیس نمود.
پل نیومن نه تنها به خاطر بازیهای افسانه ای، بلکه به خاطر کارهای نوع دوستانه و موفقیتهای همیشگی اش در امور تجاری هم شناحته شده است. او پنجاه سال در کنار جوانا، همسر وفادارش که بازیگر مقابل او در فیلم ” تابستان داغ طولانی ” بود در کانکتیکات زندگی کرد.
نیومن در هشتمین دهه از زندگی پر فراز و نشیبش دیگر کمتر به مسابقات اتوموبیل رانی سرمی زد و بیشتر وقت خود را صرف موسسه های خیریه می نمود. وی در سال ۲۰۰۶ رستورانی نیز برای کمک به نیازمندان افتتاح کرد که بسیار به آن می بالید.
در سال ۲۰۰۷ در اظهار نظری عجیب اعلام کرد که ابتکار و اعتماد به نفسش را برای بازی کردن از دست داده و بازیگری برای او کتابی است بسته شده.
پل نیومن در سال ۱۹۹۵ از طرف مجله امپایر به عنوان نوزدهمین بازیگر تمام دوران و دوازدهمین بازیگر جذاب و سکسی تاریخ سینما شناخته شد.
مرور دوباره پیامهای تسلیت و ابراز احساسات بزرگان دنیای سینما پس از درگذشت این بازیگر فقید هالیوود خالی از لطف نیست؛ «جورج كلونی»، بازیگر نامآشنای هالیوود و سفیر صلح سازمان ملل گفت: «نیومن همهچیز را نه فقط برای ما بازیگران، بلكه برای همه فراهم كرد.»
«رابرت ردفورد»، همبازی «پل نیومن» در فیلمهایی چون «بوچ كسیدی و ساندنس كید» و «نیش» گفت: «لحظههایی هستند كه در قالب جمله نمیتوان احساسات را بیان كرد. من دوست واقعیام را از دست دادم. زندگی من و این كشور با وجود او جلوه دیگری داشت.»
«سالی فیلد»، دیگر بازیگر مشهور هالیوود كه در فیلم «فقدان رذالت» با «نیومن» همبازی بود نیز در جملاتی گفت: «بسیار خوشبختم كه با او آشنا شدم. جهان با وجود او خوشتر بود. »
«دانیل كراگ» كه در «جادهای به سوی تباهی» در كنار «پل نیومن» ایفای نقش داشت نیز اظهار كرد: «او یكی از بزرگترین بازیگران تاریخ سینمای جهان و مردی خوشچهره بود. با مرگ او، یك عصر بازیگری به پایان رسید.»
«ویكتوریا پرینسیپال»، همبازی «نیومن» در فیلم «قاضی روی بین» نیز گفت: «نیومن عرصه بازیگری را برای بسیاری از ما هموار ساخت. سخاوت او برای همه آنهایی كه او را میشناختند، آشكار و برای آنها الهامبخش بود.»
«دان گلیكمن»، رییس انجمن سینمای آمریكا در پیامی به مناسبت درگذشت ستاره سینمای هالیوود اعلام كرد: «او استاد هنر بازیگری بود. هنرمندی كه مورد احترام بازیگران همعصر خود بود و همه علاقهمندان سینما به او عشق میورزیدند.»
«رابرت فارستر»، نایب رییس “انجمن پل نیومن” كه بیش از250 میلیون دلار كمكهای انساندوستانه در جهان داشته است، اعلام كرد: «هنر پل نیومن بازیگری، علاقهاش به رانندگی و عشق او خانواده و دوستانش بودند. اما قلب و روح او به ساخت جهانی بهتر برای همه مردم تعلق داشت.»
«آرنولد شواتزینگر»، بازیگر معروف هالیوود و فرماندار سابق كالیفرنیا نیز در این باره گفت: «او یك مرد انقلابی و انساندوست سخاوتمند بود كه همه او را ستایش میكردند. او میلیونها نفر را با نقشآفرینیهای متفاوتاش سرگرم میكرد و با كارهای انساندوستانهاش، زندگی بسیاری از كودكان را نجات بخشید.»
«بیل كلینتون»، رییسجمهور اسبق آمریكا نیز در پیامی اعلام كرد: «پل نیومن یك سمبل برای آمریكا بود، یك قهرمان برای كودكان و یك نوعدوست فداكار. ما دوست عزیزی را از دست دادیم كه با تلاشهایش، معنای دیگری به جهان بخشید.»