زندگینامه کریستین هاخنس ریاضیدان برجسته هلندی

کریستین هاخنس در سال ۱۶۲۹ و در یک خانواده‌ی ثروتمند و مهم هلندی متولد شد. پدر کریستین یک دیپلمات سرشناس، شاعر و موسیقی‌دان بود و به علم و هنر اهمیت فراوان می‌داد؛ همچنین دوستان سرشناس و معروفی داشت که از میان آنها می‌توان به گالیلئو گالیله دانشمند بزرگ ایتالیایی، مارین مرسه کشیش، فیلسوف و ریاضیدان بزرگ فرانسوی و رنه دکارت ریاضیدان بزرگ و فیلسوف برجسته فرانسوی اشاره کرد.

کریستین تا ۱۶ سالگی در خانه و نزد پدر به تحصیل پرداخت، پدر کریستین به وی ریاضیات، ادبیات، موسیقی، فلسفه، تاریخ، جغرافیا، منطق، شمشیر بازی، اسب سواری و حتی رقص را آموزش داد. زمانی که کریستین تنها ۱۵ سال سن داشت در ملاقاتی با دکارت دوست پدرش با مهارتی که در علم هندسه از خود نشان داد باعث شگفتی رنه دکارت ریاضیدان بزرگ شد. بعد از این دوران پدر کریستین وی را برای تحصیل در رشته ریاضیات که علاقه شخصی کریستین نیز بود به دانشگاه لیدن فرستاد. در این دانشگاه کریستین با نبوغ بالای خود و توصیه‌هایی رنه دکارت توانست در ریاضیات پیشرفت قابل توجهی از خود نشان دهد. زمانی که کریستین تحصیلات خود را به پایان رساند پدرش علاقه داشت که وی نیز همانند او به عنوان دیپلمات مشغول به کار شود اما بعد از مدتی متوجه شد که پسرش علاقه‌ای به این حرفه ندارد، لذا اجازه داد تا کریستین به تحقیق در خصوص حوزه‌های مختلف علم بپردازد.

کریستین هاخنس در ۳۴ سالگی به عضویت انجمن سلطنتی انگلیس درآمد و در زمان توقفش در لندن با نیوتن فیزیکدان بزرگ آشنا شد و با او بر روی مسائل علمی به بحث و تبادل نظر پرداخت. در این زمان تلسکوپ جدیدی اختراع شد و کریستین هاخنس به رشته ستاره‌شناسی علاقه بیشتری پیدا کرد. لوازم و وسایلی که او از آنها استفاده می‌کرد بسیار قدیمی و کهنه بودند و او تصمیم گرفت که عدسی‌های تلسکوپ را خود بسازد. کریستین هاخنس به علم ساعت سازی نیز علاقه داشت و با کمک کشف گالیله درباره آونگ توانست قوانین آونگ ساده را کشف کند و در سال ۱۶۵۷ میلادی توانست ساعت آونگ یا ساعت پاندولی را اختراع کند.

او در همین زمینه کتابی با عنوان درباره نوسان ساعت‌ها نوشت و در سال ۱۶۵۶ تلسکوپی ساخت و با آن توانست سحابی جبار را کشف کند و همچنین توانست قمر بزرگ زحل با نام تیتان را کشف کند. بیشترین شهرت کریستین هاخنس بخاطر نظریه وی درباره ماهیت نور است. کریستین هاخنس نظریه ماهیت ذره‌ای نور را نپذیرفت و نظریه موجی نور را مطرح کرد، اما در آن دوران چون فرضیه ذره‌ای نور نیوتن بهتر می‌توانست پدیده‌‌های بازتابش و شکست و سیر مستقیم نور را توضیح دهد، از این رو نظریه هاخنس برای مدت‌ها مسکوت ماند و مورد توجه قرار نگرفت تا آنکه آزمایش معروف یانگ و سپس تئوری ماکسول باعث مطرح شدن دوباره نظریه کریستین هاخنس شد.

کریستین هاخنس سرانجام در تاریخ ۸ جولای سال ۱۶۹۵ و در ۶۶ سالگی دیده از جهان فروبست. وی یکی از بزرگترین دانشمندان عصر خود بوده است که بدون شک دستاوردهای مهم علمی وی در ریاضیات، فیزیک و ستاره شناسی کمک بسیار مهمی در رشد دانش بشری در سال‌های بعد از وی بوده است.