زندگینامه یوهان ویلهلم ریتر شیمیدان، پزشک و فیلسوف آلمانی
یوهان ویلهلم ریتر ۱۶ دسامبر سال ۱۷۷۶ به دنیا آمد. او از کودکی به علم و مطالعه علاقه‌مند بود و این علاقه تا حدی بود که نزدیکان و خانواده نگران فرزندشان بودند و تردید داشتند که یوهان مشکل نداشته باشد.
علاقه یوهان به علم شیمی در ۱۴ سالگی به اوج خود رسید و دست به انجام بسیاری از آزمایش‌های شیمی و الکتریسیته زد که تجربه ارزشمندی را برایش به همراه داشت. یوهان سال ۱۷۹۶ وارد دانشگاه ینا شد تا در رشته پزشکی به تحصیل بپردازد. اما بیشتر از آنکه به یک پزشک نزدیک باشد به یک دانشمند شبیه بود که در همان سنین کم دست به انجام بسیاری از آزمایش‌های شیمی زده و دانش بسیاری را در خصوص این علم و الکتریسیته اندوخته بود.
پس از فارغ التحصیلی، تحقیق و بررسی در خصوص شوک‌های الکتریکی یکی از موضوعات مورد نظر بوهان ریتر بود. وی به کمک دستاوردهای علمی افرادی همچون لویجی گالوانی و دیگر محققان در خصوص تاثیر جریان الکتریسیته بر بافت‌های موجودات زنده و همچنین مفهوم تولید جریان الکتریسیته به کمک فرایندهای شیمیایی، توانست زیربنایی که کسانی همچون گالوانی برای علم الکتروشیمی ایجاده کرده بودند را وسعت بخشد و تا حد زیادی نظریه‌های آنها را اصلاح کند. سال ۱۸۰۰ یوهان ریتر موفق به تجزیه آب با استفاده از جریان الکتریکی شد، همچنین ریتر میزان اکسیژن و هیدروژن را که از این فرایند بدست آمد را اندازه گیری کرد. در کنار روش الکترولیز آب، یوهان ریتر در همین دوران توانست روش الکتروپلیتینگ فلزات را نیز به نام خود ثبت کند. در سال ۱۸۰۲ ریتر توانست یک سل الکتروشیمیایی را اختراع کند که در ساخت آن از ۵۰ صفحه مسی برای تولید و ذخیره جریان الکتریسیته استفاده شده بود. ریتر تاثیر جریان الکتریسیته را بر تمام اعضای بدنش همانند چشم، دست، پا و گوش آزمایش کرد و نتایج آن را ثبت کرد؛ همچنین وی اولین فردی بود که تفاوت اثر دو قطب باتری ساخته شده خود را ثبت و گزارش کرد، اگرچه بعدها بعضی از این نتایج با پیشرفت علم رد شدند.
یوهان ویلهلم ریتر تمام زندگی خود را صرف آزمایش و تحقیق و انجام کارهای تحقیقاتی کرد. وی هیچ‌وقت درآمد ثابت و مشخصی نداشت و با وجود سطح علمی بالا هیچ‌گاه به عنوان استاد دانشگاه به تدریس نپرداخت و ترجیح می‌داد زمانش را به انجام آزمایش‌های علمی صرف کند. در این شرایط وی مشکلات مالی بسیاری نیز داشت و حتی قادر نبود مخارج ابتدایی خانواده خود را تامین کند. ریتر به‌قدری غرق مطالعات و انجام آزمایش‌های علمی خود بود که حتی به فکر انتشار دستاوردهایش نیز نبود و دوستان و نزدیکانش همانند هانس کریستین اورستد شیمیدان و فیزیکدان سرشناس دانمارکی بعضی از دستاوردهای یوهان ریتر را منتشر می‌کردند. یوهان ویلهلم ریتر ۲۳ ژانویه سال ۱۸۱۰ در ۳۳ سالگی و در شرایطی که در فقر به سر می‌برد، دار فانی را وداع گفت.
