سیدحسین بن رضا حسینی لاهیجی بادکوبی
بادکوبی ، سیدحسین بن رضا حسینی لاهیجی ، از علمای امامیه در قرن چهاردهم و از مدرسان بزرگ کلام و فلسفه و عرفان . در ۱۲۹۳ در قریه خوددلان از قراءِ بادکوبه به دنیا آمد و در ۲۸ شوال ۱۳۵۸ در نجف در گذشت . مقدمات علوم را نزد پدر فرا گرفت و پس از درگذشت او به تهران آمد و نزد میرزاابوالحسن جلوه و میرزا هاشم اشکوری و استادان دیگر فلسفه و کلام و علوم ریاضی را آموخت . سپس به نجف رفت و در حوزه درس آخوند خراسانی و شیخ محمد حسن مامقانی به تحصیل اصول و فقه پرداخت و خود نیز تدریس علوم نقلی و عقلی را آغاز کرد. بادکوبی به دلیل احاطه بر متون فلسفی و عرفانی و قدرت تفهیم و حسن تقریر، بنا به گفته آقا بزرگ طهرانی در نقباء البشر ، یکی از دو استاد مسلّم فلسفه نجف به شمار می رفت و شاگردان بسیار تربیت کرد، که از آن جمله است سیدمحمد حسین طباطبائی مؤلفِ تفسیر معروف المیزان (متوفی ۱۳۶۰ ش ) که اسفار و مشاعر و تمهید القواعد را نزد او خواند. با اینهمه ، مقام فقهی او نیز مورد توجه بوده است . از آثار او حاشیه بر کتاب الطهاره شیخ انصاری ، و حاشیه بر اسفار و الشّوارِق را می توان نام برد.
منابع : محّمد حسن آقا بزرگ تهرانی ، طبقات اعلام الشیعه ، ج ۲، جزء۱، نقباء البشر فی القرن الرابع عشر ، مشهد ۱۴۰۴، ص ۵۸۴-۵۸۵؛ محمد هادی امینی ، معجم رجال الفکر و الادب فی النجف خلال الف عام ، نجف ۱۳۸۴/۱۹۸۴، ص ۵۰، مرتضی انصاری ، زندگانی و شخصیت شیخ مرتضی انصاری ، اهواز ۱۳۸۰، ص ۳۶۶؛ حسن حسن زاده آملی ، «علامه طباطبایی در منظره عرفان نظری و عملی »، کیهان اندیشه ، ش ۲۶ (مهر و آبان ۱۳۶۸ ش )، ص ۹؛ عزالدین زنجانی ، “علامه طباطبایی : جامع حکمت و شریعت “، کیهان فرهنگی ، سال ۶، ش ۸ (آبان ۱۳۶۸ ش )، ص ۲؛ منوچهر صدوقی سها، تاریخ حکما و عرفاء متأخّر بر صدرالمتألهین ، تهران ۱۳۵۹ ش ، ص ۷۱-۷۲.
/عبدالحسین شهیدی صالحی /
