تیر ۱۳۹۹

عثمان مروندی (زادهٔ ۶۷۳ – درگذشتهٔ ۶۷۳ هجری قمری) زاده میوند افغانستان، که به نام لعل قلندر شهرت دارد از شاعران پارسی‌گوی. وی مردی دانشمند، درویش مسلک بود و اشعارش بیشتر جنبه عرفانی دارد. زبان فارسی در سندبا انقراض…

سیّد محمّد صَمصام ناموَر به درویش صمصام (۱۲۹۰ش تا ۲۴ آبان ۱۳۵۹) فرزندِ سیّد جعفر از دراویشِ بنامِ اصفهان می‌باشد. بیشترِ شهرتِ وی بخاطرِ شکستنِ آداب و رسوم جامعهٔ زمان خود بود.زایش و تحصیلات ابتداییسیّد محمّد در سال…

شاه عبداللطیف بــِتایی (به اردو: شاه عبداللطیف بهٹائی) شاعر و صوفی سرشناس سندی بود. او را بزرگ‌ترین شاعر در زبان سندی به‌شمار می‌آورند. روح اشعار او را با سروده‌های مولانا مقایسه کرده‌اند. مجموعه‌سروده‌های شاه عبداللطیف در دیوان او که به…

سید عبدالکریم غیرت معروف به غیرت کرمانشاهی (۱۲۵۷-۱۳۳۵)، (شاعر، موسیقی‌دان، ادیب و صوفی ایرانی بود.سیدعبدالکریم غیرتزمینهٔ کاری شعر فارسی، روزنامه‌نگاریزادروز ۱۱ آذر ۱۲۵۷ همدانمرگ ۱۳ خرداد ۱۳۳۵ (۸۰ سالگی)…

ابوالمجد مجدود بن آدم سنایی غزنوی یا حکیم سنایی (۴۷۳–۵۴۵ قمری)، شاعر و عارف فارسی‌زبان قرون پنجم و ششم هجری که در شهر غزنه (واقع در افغانستان امروزی) دیده به‌جهان گشود. وی از بزرگ‌ترین صوفیان و شاعران قصیده‌گو و مثنوی‌سرای زبان پارسی است که…

سیداشرف جهانگیر سمنانی (درگذشته ۸۰۸ ه.ق.؛ به روایتی ۲۷ محرم سال ۸۰۰ ه.ق.) از صوفیان و عرفای ایرانی نیمه دوم قرن هشتم و نهم هجری بود. وی از عرفای بزرگ شبه قاره هند بود و شهرت او به‌ویژه در هندوستان زیاد است. کتاب «لطایف اشرفی» او یکی از…