زندگینامه سعدی
ابومحمّد مُشرف‌الدین مُصلح بن عبدالله بن مشرّف مشهور به سعدی شاعر و کاتب فارسی زبان ایرانی است. علاقه مندان زبان فارسی به این ادیب لقب معلم سخن داده‌اند.
زندگینامه سعدی
ابومحمّد مُشرف‌الدین مُصلح بن عبدالله بن مشرّف مشهور به سعدی شاعر و کاتب فارسی زبان ایرانی است. علاقه مندان زبان فارسی به این ادیب لقب معلم سخن داده‌اند. سعدی در مدرسه بغداد که در ان موقع و در ان سالها بهترین و با امکانات ترین مدرسه در جهان اسلام بود درس می خواند. سعدی که از شخصیت های برجسته تاریخ ایران است بعد از آن با لقب خطیب به شهر های گوناگونی مثل شام و حجاز مهاجرت کرد. سعدی بعد از این مهاجرت ها به خانه خود یعنی شیراز برگشت و تا اخر زندگی اش در شیراز زندگی کرد.آرامگاه سعدی در شیراز بنا شده که به سعدیه مشهور است.
بیشتر زندگی وی در زمان سلسله اتابکان فارس در شیراز و مصادف با یورش مغول به سرزمین پارس و فروپاشی بسیاری از حکومت‌های وقت مثل خوارزمشاهیان و عباسیان بود. در حالی که سرزمین ایران بخاطر حرکت های استراتژی ابوبکر بن سعد؛ ششمین و مشهور ترین پادشاه اتابکان سَلغُری شیراز، از یورش مغول خطری دریافت نکرد. و نیز سده ششم و هفتم هجری در زمان به قدرت رسیدن تصوف در ایران بود و این جریان های فکری و فرهنگی در اشعار سعدی بسیار موثر واقع شد. اظهار نظر بیشتر ادیب های ایران بر روی این شاعر بزرگ چنین است که این ادیب توانا آموزه‌های مذهب شافعی و اشعری بر روی او بسیار موثر و تاثیرگذار بوده و به همین دلیل تقدیرگرا است. در اثاری که از قدیم باقی مانده است، اسنادی از حب این شاعر به خاندان پیامبر اسلام دیده می‌شود. وی که جزو شخصیت های برجسته ایران بسمار می رود قبل از اینکه پیرو اخلاق به طرز مطلق و فلسفی آن باشد، مصلحت اندیش بوده و با توجه به این نکته قاعدتا قادر نیست محب ثابت و مخلص این قاعده باشد که شاید در مکان دیگری آن را گفته است. خیلی از پژوهش گران در حال حاظر ایران اشعار او را غیراخلاقی، بی‌ارزش، متناقض و فاقد نظم سیستماتیک می دانند.
دوره مهاجرت سعدی
وی در کلیات خودش از مهاجرت به آسیای مرکزی ، هندوستان ، شام ، مصر ، عربستان ، حبشه و مغرب با نبودن کوچک ترین نشانی جهت ترتیب این سفرها معلوم شود نام برده است.قادر خواهیم بود به این طرز فکر بکنیم که او در مهاجرت های خود با دوباره راهی شدن به جهت مشرق شروع می کرده . اگر او از زاد گاه خودش راه می افتاد قادر بود مستقیم از طریق کرمان و سیستان و خراسان به بلخ رسد. مسافر بلخ بدون اختیار به جنوب شرقی مسافرت می کرد و از گردنه های کوه بابا رد می شد و به بامیان میرسید و از آنجا به هندوستان مسافرت می کرد.
مطالب خواندنی:
بحران های سیاسی بیوگرافی سعدی
مهم ترین اتفاق سده هفتم هجری، یورش مغول به ایران است. یورش مغول در سال ۶۱۶ هجری به دست چنگیز شروع شد و دراخر در سال ۶۵۶ هجری با گرفتن اغلب بخش های کشور ایران و عراق به دست هلاکو به به پایان رسید. این حمله با نابودی شهرها، اتش زدن کتابخانه‌ها و غنمیت های و کشته شدن مردم همراه بود.چند میلیون نفر از مردم در این حمله ها فوت کردند و اغلب شهرها به معنای واقعی نابود شدند.نخستین کشوری یورش مغول ها را تجربه کرد در واقع، کشور فرارود بود و این یورش ها نتیجه ای داد که اغلب مردم به بخش های مثل فارس، اصفهان، هند و آسیای صغیر که مناظقی امن تر بودند مهاجرت کنند.
او در دوره سلسله اتابکان فارس (یا سَلغُریان) زندگی می کرد. این حکومت از سال ۵۴۳ هجری پا گرفت و قریب به صد و پنجاه سال بعد، یعنی در سال ۶۸۵ هجری، دیگر اسمی از ان نام برده نمی شد. ششمین و معروف ترینن پادشاه این حکومت ابوبکر بن سعد بود که در سال ۶۲۳ هجری به قدرت رسید و ۳۵ سال پادشاه ایران بود.
سازمان سعدی شناسی، از سال ۱۳۸۱ خورشیدی، روز ۱ اردیبهشت را روز این ادم برجسته، نام گذاری کرد و در اول اردیبهشت ۱۳۸۹ خورشیدی، در «همایش شاعران جهان» در شیراز، اولین روز اردیبهشت، از طرف سازمان های فرهنگیِ داخلی و خارجی، به‌عنوان «روز سعدی» اعلام گذاری شد. مرسی از همه شما که تا پایان این مقاله با سایت ماندگار تاریخ ما همراه بودید
