زندگینامه چارلز داروین
چارلز داروین زیست شناس و طبیعت‌گرا اهل کشور انگلیس بود. از اثرات به جای مانده از این طبیعت‌گرا میتوان کتاب منشأ انواع و تبار انسان را به بیان اورد.
زندگینامه چارلز داروین
چارلز داروین زیست شناس و طبیعت گرا اهل کشور انگلیس بود. از اثرات به جای مانده از این طبیعت گرا میتوان کتاب منشأ انواع و تبار انسان را به بیان اورد. او از عضو های انجمن سلطنتی انگلستان بود و این مورد در بیوگرافی چارلز داروین کاملا واضح است. از مقاله او با اسم اصلی «خاستگاه گونه‌ها به وسیله انتخاب طبیعی» با قدرت میتوان گفت یکی از بهترین کتاب‌های تاریخ یاد می‌شود.
تحقیقات داروین بسیار کند پیش می‌رفت. در سال ۱۸۴۲ اثر خلاصه ای از فرظیه اش چاپ کرد و در سال ۱۸۴۴ رساله ای ۲۴۰ برگه ای دربارهٔ گزینش طبیعی نوشت. با توجه به درخواست نزیدکانش، چارلز داروین مانند گذشته در چاپ وسیعی نظریاتش در شک بود و نتایج تحقیقات خود را تنها با عده خاص همکاران نزدیکش مانند چارلز لایل و جوزف دالتون هوکر مطرح می شود؛ ولی گرفتن نامه ای در ژوئن ۱۸۵۸ داروین را مجاب کرد تا شک هایش را ول کند. کاتب نامه طبیعت گرا جوانی بود با اسم آلفرد راسل والاس که در بورنئو فعالیت می‌کرد. او هم دربارهٔ فرگشت به همون اندیشه‌های داروین رسیده بود. داروین در مدت دو هفته مقاله ای تهیه کرد و نیز با مقاله والاس به «انجمن علمی لینیان» (Linnean Society of London) فرستاد.
سفر با کشتی بیگل
وقتی که چارلز داروین در دانشگاه مسیح مشغول به درس خواندن بود، استاد گیاه شناسی او معلم جان استیونس هنسلو (John Stevens Henslow) در نقش استاد راهنمایش اومد. در سال ۱۸۳۱ بعد از تمام کردن درسش از دانشگاه مسیح با مدرک «بی ای» (Bachelor of Arts)، پروفسور هنسلو به او یک کار واگذار کرد که در درجه طبیعت‌گرا به کشتی «اچ‌ام‌اس بیگل» ملحق شد.
صاحب کشتی کاپیتان رابرتز فیتزروی (Robert FitzRoy) بود و سفری در مدت ۵ سال به نقاط گوناگون دنیا در پیش روی آنها قرار داشت. ۲۷ دسامبر ۱۸۳۱ با اغاز داستان چارلز داروین با کشتی بیگل همزمان بود و حتی شروع قسمت مهم زندگینامه چارلز داروین از همین رویداد بود. داروین در مدت این سفر نسخه های متنوعی از جمله پرندگان، گیاهان و فسیل ها را مشاهده کرد و جمع آوری کرد. او از همین راه این پژوهشات توان این را داشت که به صورت عملی و ملموس دانسته های گیاه شناسی، زمین شناسی و جانورشناسی خود را افزایش دهد. جزایر اقیانوس آرام (Pacific Islands) و مجمع الجزایر گالاپاگوس (Galapagos Archipelago) قسمت های مورد پند داروین بودند.
چارلز داروین در سال ۱۸۳۶ پس از اتمام سفر و برگشت به کشور خودش اغاز به نوشتن یافته های خود تحت نام «ژورنال تحقیقات» (Journal of Researches) کرد. چنین نوشته ها با نام قسمتی از داستان «کاپیتان فیتزروی» (Captain FitzRoy) وارد بازار شد. مدت ها بعد هم بازنویسی شده و به نام «جانورشناسی سفر بیگل» (Zoology of the Voyage of the Beagle) انتشار یافت.
