زندگینامه مارکوس آورلیوس
مارکوس آئورلیوس آنتونیوس یا مارک اورل جزو پادشاهان روم بود.وی جزو «پنج پادشاه مقتدر» و یک فلسفه دان مشهور بود. وی در ۲۶ آوریل سال ۱۲۱ میلادی چشم به جهان گشود.
زندگینامه مارکوس آورلیوس
مارکوس آئورلیوس آنتونیوس یا مارک اورل جزو پادشاهان روم بود.وی جزو «پنج پادشاه مقتدر» و یک فلسفه دان مشهور بود. وی در ۲۶ آوریل سال ۱۲۱ میلادی چشم به جهان گشود. این امپراطور روم در ۱۷ مارس ۱۸۰ میلادی به مریضی تیفوس فوت کرد.مارکوس آئورلیوس تاثیر بسیاری در واپسین دوره جنگهای رم علیه پارتها داشت.این امپراطور روم کتاب تاملات را در بین سالهای ۱۷۰ تا ۱۸۰ به صورتی که روم در حال جنگ بود، تألیف کرد.مارکوس اورلیوس پادشاهی بود که به پادشاهی علاقه ای نداشت. وی از بچگی به که فیلسوف شدن علاقه مند بود و نیز وی با مطالعه زندگی سقراط به وجد میآمد.
درستی و معرفت برای وی از قدرت و ثروت بیشتر اهمیت داشت. وی مثل روستاییها لباسهای ساده بر تن می کرد و بر تختهای سخت و خشن میخوابید تا اینکه در دوره جوانی از عمرش عموی وی امپراتور آنتونیوس وی را به جانشینی خود انتخاب کرد؛ و این شاهزادهٔ از دنیای که دوست داشت وارد دنیایی کرد که به آن علاقه ای نداشت.این امپراطور روم تأملات خود را مثل بسیاری از فیلسوفان در پشت میز تحریر اتاق خویش کتب نکرده؛ بلکه ثبت آنها مربوط به سالهای ۱۶۵–۱۷۵ در کارزار جنگ است. جنگی که به گفته مورخان با متجاوزگران قبایل سارماتیها و … بودهاست.
دستیابی به قدرت و ایجاد قوانین تازه توسط امپراطور روم
در سال ۱۶۱ هاردیان از مرد و مارکوس اورلیوس قانونا قدرت را به دست گرفت و تبدیل به یکی از پادشاهان روم شد. در عین حال، وی تصمیم گرفت تا با لوسیوس وروس در شرق امپراتوری شریک شود.در جبههی داخلی، مارکوس قوانین پیشرفته تری برای قسمت هاای به حاشیه راندهشدهی جامعه که همان بردگان و زنان بودند ایجاد کرد.
فوت و جانشینی
مارکوس آورلیوس در ۱۷ مارس ۱۸۰ میلادی، در شهر ویندوبونا (با نام جدید وین) فوت کرد. خاکستر وی به روم انتقال یافت و در مقبره هادریان وضع شد. پیش از فوت، مارکوس آورلیوس، امپراتوری را به پسرش کومودوس داد. این تصمیم، سیستم امپراتوری انتخابی را از بین برد و به همین دلیل بعدها به میزان زیادی توسط تاریخ دانان مورد انتقاد قرار گرفت. دلیل دیگر نارضایتی تاریخ دانان از این انتصاب، این بود که کومودوس با روابط سیاسی و نظامی آشنایی نداشت و فردی خودپرست و عصبی بود.